Ποιοι οργανισμοί ζούσαν εκείνη την εποχή;
Ο Μεσοζωικός αιώνας, είναι η εποχή των ερπετών. Σε όλες τα περιβάλλοντα του πλανήτη κυριαρχούσαν τα μεγάλα και μικρά ερπετά. Εκτός από τα χερσαία είδη, υπήρχαν υδρόβια είδη (ιχθυόσαυροι), αλλά και του αέρα (πτερόσαυροι).
Μετά την φοβερή εξαφάνιση του Περμίου, χρειάστηκε πολύς χρόνος ώστε να ανακάμψει η ζωή στον πλανήτη.
Στην θάλασσα αρχισαν να εμφανίζονται ψάρια, αρθρόποδα, δίθυρα, κοράλλια, κεφαλόποδα (αμμωνίτες & βελεμνίτες) και μαλάκια. Ασφαλώς, τα θαλάσσια ερπετά, όπως οι ιχθυόσαυροι κι οι πλησιόσαυροι έγιναν τα κορυφαία αρπακτικα, που τρέφονταν με τους παραπάνω οργανισμούς.
Στην ξηρά, στη βλάστηση κυριαρχούσαν φτέρες, κυκαδικά (φυτά σε σχήμα φοίνικα με τεράστια φύλλα), κωνοφόρα δέντρα και τα φυτά ginkgo, που αποτελούσαν τη βάση της τροφικής αλυσίδας. Τα δάση του Μεσοζωικού με τις γιγάντιες φτέρες και τα αειθαλή δέντρα παρείχαν καταφύγια για πολλά ζώα. Επίσης προσέφεραν τροφή στα μεγαλύτερα φυτοφάγα ζώα που έζησαν ποτέ στην ξηρά -τους γίγαντες δεινόσαυρους- και σε άλλα φυτοφάγα ερπετά. Πολλά από αυτά τα φυτοφάγα ζώα αποτελούσαν με τη σειρά τους, τροφή για τα σαρκοφάγα ερπετά, όπως οι Τυραννόσαυροι.
Στον αέρα, άρχισαν να εμφανίζονται ιπτάμενα ερπετά και αργότερα δεινόσαυροι με πτέρωμα. Παρουσίαζαν ποικιλία στα μεγέθη. Οι πι μικροί είχαν μέγεθος περιστεριου, ενώ οι μεγαλύτεροι είχαν μέγεθος άλμπατρος με άνοιγμα φτερών μέχρι 11μ. Ζούσαν γύρω από ποτάμια, λίμνες και ρηχές θάλασσες. Τρέφονταν με έντομα, ψάρια κι άλλα μικρά ζώα.
Πολύ αργότερα, στο τέλος του Μεσοζωικού, εμφανίζονται θηλαστικά μικρού μεγέθους, πτηνά και αγγειόσπερμα (ανθοφόρα φυτά).
Ο Μεσοζωικός αιώνας, είναι η εποχή των ερπετών. Σε όλες τα περιβάλλοντα του πλανήτη κυριαρχούσαν τα μεγάλα και μικρά ερπετά. Εκτός από τα χερσαία είδη, υπήρχαν υδρόβια είδη (ιχθυόσαυροι), αλλά και του αέρα (πτερόσαυροι).
Μετά την φοβερή εξαφάνιση του Περμίου, χρειάστηκε πολύς χρόνος ώστε να ανακάμψει η ζωή στον πλανήτη.
Στην θάλασσα αρχισαν να εμφανίζονται ψάρια, αρθρόποδα, δίθυρα, κοράλλια, κεφαλόποδα (αμμωνίτες & βελεμνίτες) και μαλάκια. Ασφαλώς, τα θαλάσσια ερπετά, όπως οι ιχθυόσαυροι κι οι πλησιόσαυροι έγιναν τα κορυφαία αρπακτικα, που τρέφονταν με τους παραπάνω οργανισμούς.
Στην ξηρά, στη βλάστηση κυριαρχούσαν φτέρες, κυκαδικά (φυτά σε σχήμα φοίνικα με τεράστια φύλλα), κωνοφόρα δέντρα και τα φυτά ginkgo, που αποτελούσαν τη βάση της τροφικής αλυσίδας. Τα δάση του Μεσοζωικού με τις γιγάντιες φτέρες και τα αειθαλή δέντρα παρείχαν καταφύγια για πολλά ζώα. Επίσης προσέφεραν τροφή στα μεγαλύτερα φυτοφάγα ζώα που έζησαν ποτέ στην ξηρά -τους γίγαντες δεινόσαυρους- και σε άλλα φυτοφάγα ερπετά. Πολλά από αυτά τα φυτοφάγα ζώα αποτελούσαν με τη σειρά τους, τροφή για τα σαρκοφάγα ερπετά, όπως οι Τυραννόσαυροι.
Στον αέρα, άρχισαν να εμφανίζονται ιπτάμενα ερπετά και αργότερα δεινόσαυροι με πτέρωμα. Παρουσίαζαν ποικιλία στα μεγέθη. Οι πι μικροί είχαν μέγεθος περιστεριου, ενώ οι μεγαλύτεροι είχαν μέγεθος άλμπατρος με άνοιγμα φτερών μέχρι 11μ. Ζούσαν γύρω από ποτάμια, λίμνες και ρηχές θάλασσες. Τρέφονταν με έντομα, ψάρια κι άλλα μικρά ζώα.
Πολύ αργότερα, στο τέλος του Μεσοζωικού, εμφανίζονται θηλαστικά μικρού μεγέθους, πτηνά και αγγειόσπερμα (ανθοφόρα φυτά).
ΑΡΧΑΙΟΠΤΕΡΥΓΑ (πτηνό ή δεινόσαυρος;)
Έζησε στο Ιουρασικό κι είχε μέγεθος 40cm. Είναι ο συνδετικός κρίκος μεταξύ δεινοσαύρων και πτηνών. Αυτός ο ιδιόμορφος οργανισμός παρουσιάζει χαρακτηριστικά και δεινοσαύρου και πτηνού. Δεν μπορούσε να πετάει για μεγάλα διαστήματα. Όμως μπορούσε να πραγματοποιήσει άλματα μερικών μέτρων, χρησιμοποιώντας τα φτερά της. Κατά πάσα πιθανότητα ζούσε σε δέντρα.
Έζησε στο Ιουρασικό κι είχε μέγεθος 40cm. Είναι ο συνδετικός κρίκος μεταξύ δεινοσαύρων και πτηνών. Αυτός ο ιδιόμορφος οργανισμός παρουσιάζει χαρακτηριστικά και δεινοσαύρου και πτηνού. Δεν μπορούσε να πετάει για μεγάλα διαστήματα. Όμως μπορούσε να πραγματοποιήσει άλματα μερικών μέτρων, χρησιμοποιώντας τα φτερά της. Κατά πάσα πιθανότητα ζούσε σε δέντρα.
Χαρακτηριστικά Δεινόσαυρου
|
Χαρακτηριστικά Πτηνού
|
Οβιράπτορας/Ωοραπτορας "ο κλέφτης αυγών"
Πρόκειται για έναν μικρό σχετικά δεινόσαυρο (1,5-2,5 μέτρα και 25-35 κιλά) που ζούσε στο Κριτιδικό. Διέθετε ράμφος χωρίς δόντια και κοντό θολοειδές κρανίο με λοφίο. Ήταν ευκίνητος και ταχύς με πολύ καλή όραση.
Αρχικά οι επιστήμονες ανακάλυψαν έναν και μοναδικό ατελή σκελετό Οβιράπτορα πάνω σε μια φωλιά με απολιθωμένα αυγά δεινόσαυρου. Όμως στην ίδια περιοχή αφθονούσαν σκελετοί άλλων δεινόσαυρων. Έτσι υπέθεσαν ότι ο Οβιράπτορας βρέθηκε κι απολιθώθηκε εκεί ενώ έτρωγε τα αυγά από τη φωλιά άλλο είδους δεινόσαυρου.
Τελικά, ύστερα από μελέτη αποδείχθηκε ότι τα αυγά άνηκαν στον ίδιο τον Οβιράπτορα, και δεν τα έκλεβε για να τραφεί. Eπομένως η ερμηνεία που δόθηκε ήταν ότι πρόκειται για μητέρα Οβιράπτορα που κλωσούσε και προστάτευε τα αυγά της.
Πρόκειται για έναν μικρό σχετικά δεινόσαυρο (1,5-2,5 μέτρα και 25-35 κιλά) που ζούσε στο Κριτιδικό. Διέθετε ράμφος χωρίς δόντια και κοντό θολοειδές κρανίο με λοφίο. Ήταν ευκίνητος και ταχύς με πολύ καλή όραση.
Αρχικά οι επιστήμονες ανακάλυψαν έναν και μοναδικό ατελή σκελετό Οβιράπτορα πάνω σε μια φωλιά με απολιθωμένα αυγά δεινόσαυρου. Όμως στην ίδια περιοχή αφθονούσαν σκελετοί άλλων δεινόσαυρων. Έτσι υπέθεσαν ότι ο Οβιράπτορας βρέθηκε κι απολιθώθηκε εκεί ενώ έτρωγε τα αυγά από τη φωλιά άλλο είδους δεινόσαυρου.
Τελικά, ύστερα από μελέτη αποδείχθηκε ότι τα αυγά άνηκαν στον ίδιο τον Οβιράπτορα, και δεν τα έκλεβε για να τραφεί. Eπομένως η ερμηνεία που δόθηκε ήταν ότι πρόκειται για μητέρα Οβιράπτορα που κλωσούσε και προστάτευε τα αυγά της.
Εξαφάνιση Μεσοζωικού
Ακόμα μια μεγάλη εξαφάνιση όρισε το τέλος του Μεσοζωικού Αιώνα. Πρόκειται για την εξαφάνιση των δεινοσαύρων, πολλών ερπετών και των αμμωνιτών. Για την εξαφάνιση αυτή, συνέβαλαν:
Ακόμα μια μεγάλη εξαφάνιση όρισε το τέλος του Μεσοζωικού Αιώνα. Πρόκειται για την εξαφάνιση των δεινοσαύρων, πολλών ερπετών και των αμμωνιτών. Για την εξαφάνιση αυτή, συνέβαλαν:
- η κλιματική αλλαγή στον πλανήτη,
- οι έντονες ηφαιστειακές εκρήξεις που σημειώθηκαν τότε,
- η πτώση της στάθμης της θάλασσας,
- η έλλειψη επαρκούς τροφής για τα μεγάλα φυτοφάγα
- καθώς κι η πρόσκρουση ενός μετεωρίτη.